Gusto kita makita,
makaramdam man lang kahit minsan
paano uli sumaya.
Nawalan ng pag-asa
pero nandito ka,
nakilala kita,
binalik mo sakin yung saya.
Malungkot na mga mata,
napawi na dahil nandyan ka.
Yung ngiti mong kay ganda,
simple lang, pero mahal ko na.
Isang dekada akong namatay,
hindi ko alam kung ano ang buhay.
Nawalan ng saysay,
dahil yung tao na akala ko na mag bibigay ng kulay,
nandyan nga pero para lang akong patay.
Salamat dahil sayo,
bumalik yung ngiti ko.
Mga mata ko na sumingkit
dahil sa pag ngiti at kilig,
na animo'y nakawala sa pagka piit
ng pagkalugmok na sinapit.
Lalakad ako, hawak ang kamay mo,
Magulo man ang mundo, pangako,
hanggat kaya ko, kakapit ako,.
At hindi susuko.
Ang mundo kong madilim,
nagliwanag ng ikaw ay dumating.
Binigyan mo ko ng dahilan,
para lumaban at buuin ko pa ang sarili
na winasak ng nakaraan.
Yung puso na kasing tigas ng kongkreto,
eto, at lumambot dahil binasag mo.
Nakita ko muli ang hinaharap,
na matagal kong pinangarap.
Isang dekada na pinag damutan ng pagmamahal,
pero dumating kana,
ito na uli ang bagong simula.
Simula ng bagong libro at sa unang pahina,
ito ay tungkol sa pahinga.
Pahinga na sayo ko lang nakita.
sayo ko lang natamasa.
Na sana, noon pa,
noong tinrato niya pa akong parang basura.
salamat dahil sayo,
nasilayan ko uli at nagliwanag ang ngiti.
Ngiti mo na nag tanim ng binhi,
sa puso ko na ikaw ang minimithi.
Sa gitna ng ulap, magkasama tayong mangarap,
Magkayap,
habang nakatingin sa alapaap.
Para sayo, hanggang dulo.
Napana ako ni kupido dahil sa ngiti mo.
Titiisin ko kahit ano,
Basta ipanga mo rin,
Dito ka lang sa tabi ko.
--
Lennyism
